தமிழ் கவிஞர்களின் இயக்கம், ஈழத்தமிழர் தோழமைக்குரலின் போராட்டங்கள், செங்கடல் திரைப்படம் என என் சம்பந்தப்பட்ட எல்லாவற்றையும் அவதூறுகளாலும், ஆதாரமற்ற குற்றச்சாட்டுகளாலும் இழிவுபடுத்திய காலச்சவடு இன்று என் மேல் தனிப்பட்ட முறையிலும் தாக்கி கட்டுரை வெளியிட்டுள்ளது. காலச்சுவடு என்ற பார்ப்பனீய கார்பொரேட்டின் அருள்பெறாமல் ஒரு உதிரி படைப்பாளியாக இயங்குவதும், அதன் ஆள்காட்டி அரசியலை தொடர்ந்து கேள்விக்குட்படுத்துவதுமான என் உறுதியை, வெறும் வாரிசுரிமையால் எடிட்டரான கண்ணன், கிஞ்சித்தும் அசைத்துவிட முடியாது. காலச்சுவடு இருக்கும் வரை பிரமிள்களும் இருப்பார்கள் !

தேஜஸ்வினி பெண்கள் மேம்பாட்டுத்திட்டத்தில் பயன்பாடு பெற்ற ஆதிவாசிப் பெண்கள், கணவனை இழந்தப் பெண்கள் , கைவிடப்பட்டப் பெண்கள் குறித்த ஆவணப்படத்தை பம்ப்கின் பிக்சர்ஸ்(மும்பை) என்ற தயாரிப்பு நிறுவனத்திற்கும் எடுத்துக் கொடுத்தேன். அதற்கு நிதியுதவி செய்வது டாடா நிறுவனம் தான் என்று தெரிந்து தான் அந்தப் பணியை செய்தேன்..அந்த ஆவணப்படத்தின் பத்து நிமிட, ஐந்து நிமிட, ஒரு நிமிட பிரதிகளை நிறுவனமே எடிட் செய்து விளம்பர படங்களாக பயன்படுத்திக் கொண்டது.இதில் எந்த உண்மைக்குப் புறம்பான செய்திகளையும் நான் படத்தில் சொல்லவில்லை. நேர்மையாகவே, அந்தப் பெண்களின் வாழ்க்கையை விஷுவல் செய்திருந்தேன்.

நமது நாட்டின் ஐ.ஐ.எம். ஐ.ஐ.டி, அறிவிஜீவிகளை உருவாக்கும் Tata Institute of Social Sciences ,ஒலிம்பிக்கிற்கு வீரர்களை அனுப்பும் Tata Sports Academy, என்று எல்லாமே டாடா நிதியுதவி செய்து தானே நடக்கிறது. திறந்த சந்தை பொருளாதாரத்தில் , நிறுவனங்களின் Corporate Social Responsibility செயல்பாடுகளை கவனப்படுத்துவதில் எனக்கு எந்த அரசியல் தவறும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. மூலதனம் அனைத்திலும் யார் யார் எப்படி பங்கு பெறுகிறார்கள், அவ்வாறு பங்கு பெறும் போது குறிப்பட்ட நபர் அதை எப்படி பயன்படுத்துகிறார் என்கிற அறிவார்ந்தப் பார்வையைக் கைவிட்டுவிட்டு வெறும் முதலாளித்துவ குற்றத்தினை சுமத்துவத்தின் மூலம், அவரை வர்க்கத்திற்கு காட்டிக் குடுப்பதாக “ஒழுக்க சீலர்கள்” நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம். எந்தப் புரட்சிகர அம்சமும் அதன் உள்நாட்டு பயன்மதிப்பைப் பயன்படுத்தித்தான் வளர முடியும். அதற்கான உழைப்பையும், அதற்கான கூலியையும் பெற  உழைக்கும் வர்க்கத்திற்கு உரிமை உண்டு.

ஆதிவாசிகள் மீது துப்பாக்கி சூடு நடத்தியதற்கு எதிராக காலச்சுவடு கண்ணன் எந்த பேரணி, போராட்டத்தை நடத்தினாராம்? இலக்கியம் என்ற போர்வையில், உதிரிகளை உளவு பார்ப்பதை எந்த பத்திரிகை தர்மத்தில் சேர்ப்பது?

இடதுசாரி கார்பொரேட் ஃபேக் ஐ.டி “புரட்சி புகழ்” வினவு, அறுவடை காலத்தில் வயலுக்கு எலி பிடிக்கப் போனவன் கொஞ்சம் நெல்லையும் திருடிக் கொண்டு வந்தானாம் என்கிற கதையாக “இடையில் நான் கொடுத்த பத்து ரூபாயை மறந்து விடாதீர்கள்” என்று ஜோக் அடிக்கிறது. உண்மையான விலாசம், பெயர்களையெல்லாம் சொல்லிவிட்டு புரட்சி பேசுங்கள் வினவு. அதற்கு வக்கில்லாமல் படைப்பாளிகளை அவதூறு செய்வது அறிவு நாணயமல்ல.

மற்றபடி ,இவற்றுக்கெல்லாம் பதில் சொல்லும்படி என்னைக் கேட்பவர்கள் , படைப்பாளிகளை கண்காணித்துக் கொண்டு கமிசார்த்தனம் செய்யும் இவர்களை ஏன் விசாரணைக்கு உட்படுத்துவதில்லை?

லீனா மணிமேகலை

LEENA MANIMEKALAI 

The 26th British Film Institute’s Lesbian and Gay Film Festival showed that cinema is fast becoming a potent voice of the LGBT community.

http://www.thehindu.com/arts/magazine/article3314451.ece

“I am not wrong: Wrong is not my name
My name is my own my own my own
and I can’t tell you who the hell set things up like this
but I can tell you that from now on

my resistance
my simple and daily and nightly self-determination
may very well cost you your life”

June Jordan

(thanks to Pratibha Parmar’s “A Place of Rage”, a groundbreaking documentary on the role Black Women Feminists played in Civil Rights Movements.)

26^th British Film Institute’s LGBTi Film Festival besieged me from 23^rd March to April 1 with its trajectory of images populating the other world of Lesbians, Gays, Bisexuals, Trans sexual and Intersexuals, traversing a wide window of mainstream potboilers to art movies, documentaries, avant-garde erotic videos and transgressive experimenta. It was like a gender shadow walk through tangential cultural construction done with minority self imaging, oppositional film practices, bent aesthetics and queer sensibilities.

Kiss me

Being a bi-curious woman, I always thought of myself as a deceitful woman. I would, though, confess to myself that “deceiving” is a way to address one’s desires audaciously. When Mia who was already engaged with Tim falls hopelessly in love with openly gay Frida in the Swedish film “Kiss me” , Directed by Alexandra-Therese Keining,  the portrayal of love is very much the same as love in its innate form regardless of the gender of people in question. The love making sessions of Mia with Tim and Mia with Frida will only make you feel that there was no question of preference in the matter and there was nothing in the wrong either. A typical romantic drama with strong emotions and sharp conflicts, it surprisingly ends victoriously when everyone would want the queer tale to end tragically. The enchanting actresses Ruth and Liv charm you so much, you forgive the rather contrived moments of instant attractions and quirky situations.

Iranian Lesbian Cinema Circumstance

Though President Ahmadinejad has declared that Iranian homosexuality doesn’t exist, it sure does here in Maryam Keshavarz’s “Circumstance”. Chronicling the coming of age of two young women in contemporary Iran, the film has picked up various awards in the festival circuit, including the audience award at Sundance. At the center of “Circumstance” are two girl dreamers from two ends of the country which officially sanctions harassment and abuse of LGBT persons by Private actors and Police and the Religious Society which sees them as diseased, criminals or corrupt agents of western culture. For them, fantasy is the only avenue to live their freedom. Fantasy operates on many levels in the film (as the Director Maryam quotes in her own words), the daydreaming at school, singing and dancing underground, the subtitling of the gay cinema “Milk”, running away to Dubai where they are allowed to drink and smoke even if they have ovaries and living out their sexuality. When Mehran the Zealot, transformed from a washed out Junkie, installs a surveillance camera to monitor his own family and Shireen, one of those girls in love, whom he lusts after, the CCTV becomes the metaphor of the two eyes of the fundamentalist state and religion.

From the ages of Genet’s classic Chant d’ amour, Gay cinema characters are still trying to break away from their own prison of sadism, guilt and repression. Beauty(Skoonheid), a South African Film by Director Oliver Hermanus,  is a provocative piece on closeted desires. Refusing to be judgmental, the film which had won the Queer Palm at the Cannes 2011, challenges the viewer to understand the extreme life situations when one battles his own identity for a long time.

Belgian Dir. Bavo Defurne, a regular author of gay Love and Loss themes in his shorts, makes his debut feature again on overdone coming out genre with North Sea Texas. With a gorgeous cast and exemplary cinematography, the film reaches the heights of poetry in depicting the loneliness and despair that the lead teen Pim’s experiences in his process of coming out with his sexual orientation.

Dealing with the “taboo” subject of a teacher/student relationship, Argentinian film Absent is an absolute Cine Trans of Sexual obsessions and its complexities. Director Marco Berger brilliantly brings in the sexual tensions and power play and the composer Pedro Irusta scores domineeringly to unnerve the viewer. It is certainly a sinister flick but frustratingly slow in pace.

Pariah

Leave it on the Floor

  Pariah, Directed by Dee Rees, Leave it on the Floor, Directed by Sheldon Larry and Stud Life, Directed by Campbell X came to the center stage of the gala as a mark of celebration of Black Queer Cinema both in authorship and content. Pariah is a delight to watch because of its very personal filming style and soulful indulgences. When the Director explained in her sessions how she wanted her autobiographical character ‘Alike’ to be filmed with lot of “peeping” or “eavesdropping” camera movements, behind or between objects, with long lenses that further enhance the sense of her being secretive and hiding. Alike is a chameleon, and the entire camera movements and production design around her serve to amplify that. Lighting is used in such a way that Alike is “painted” with whatever colors are predominating at the moment in her environment. In the nightclub she’s “purple;” on the bus she’s “green;” in the bathroom she’s “orange,” etc. She turns “white” towards the end; she’s “sunlight” in the final scene of the film when she declares as a poet, “I am not broken, I am free”.

      Leave it on the Floor, touches on the down low lifestyle, bullying, and homelessness that endures among black LGBT youth (Los Angeles has almost 2000 African- American LGBT kids living on the street right now, more than twice the number of homeless white LGBT kids.) Most of the characters in Leave It have either been forced out of or fled an intolerant and sometimes precarious home life. Inspired by Jennie Livingston’s documentary, “Paris Is Burning”, Director Sheldon Larry spent a passionate twenty years to make this film. Worthy of the emotional investment, this vogue film comes across as a swanky, hot, musical with an exceptional screenplay and lyrics by Glenn Gaylord, an original score by Beyonce’s creative director Kim Burse, and heart-thumping choreography by Frank Gatson Jr.

Stud Life

Stud Life by Campbell X moves out of the “coming out” narratives to the unknown subculture of lesbians of color. Multicultural and polysexual nature of Londonfeels wickedly real. Funny and playfully dialogued, with characters JJ, a black lesbian stud and an old fashioned stone butch, her friend gay man Seb and JJ’s femme love Elle coming alive so endearingly with their standup performances, Stud Life is special with its warmth and humaneness, though very loud at times.

The Gay lib documentaries “Love Free or Die” on the first openly Gay Arch Bishop Gene Robinson and “Vito” on the pioneering Gay Militant Vito Russo who is also a supreme chronicler of Lesbian and Gay aspirations and betrayals on the silver screen with his cult book “Celluloid Closet” and “This is what love in Action looks like on the ordeals of gay teenager Zach Stark and how his MySpace blog(referred to as gay boot camp) spread as a rapid fire gathering protesters, are ultimately films about hope, celebrating the power of the community to rally together, challenging the churches to courts to broadcasters to ministries and motivate political changes. So is “Revealing Mr. Maugham” which is a fascinating documentary on the celebrated writer of the 20^th century W Somerset Maugham and his homosexual love life.

What makes me sick and angry is the dearth of Asian authors and themes in the entire schedule of the festival. “365 without 377” a documentary on three defiant Indian queer activists heading to celebrate the first anniversary of scrapping of Section 377 of Indian Penal Code (which criminalized homosexuality) is a powerful account of LGBT lives in Mumbai, though directed by an Italian Director Adele Tulli. I wish to believe that this vaccum is due to the fact that the majority of the 80 countries where homosexuality is an offense fall within the map of Asia. It reminds us of the fact that the fight for equality for LGBT community is not just a matter of justice but a matter of human prospect and we need to move on.

Queer cinema has also come a long way in using porn as a platform to practice political activism. The sex positive punk feminist porn shown here fearlessly explore a multitude of queer possibilities with their luminous images about sexuality, the body, identity and history. Talking Vulvas, talking labia, talking nipples, talking frenula and orifices make ‘body’ a new performing apparatus of survival, empowerment and communication. Director and Porn actor Marit Ostberg’s stunningly beautiful “Sisterhood”is a reflexive imagery on knowing the obvious. The Homo Erotica of Peter de Rome send shock waves into the hetero minds and thoughts , but also put them at ease eventually. Not that I haven’t seen a penis before, but I seriously felt that every image was a riot, thrashing the practiced gazes of cinema.

Sexing the Transman

  Trans Cinema had mainstream feature flicks like “Gun Hill Road” which is a gripping drama on a prison return macho thug Enrique’s coming to terms with his transitioning teen son Michael(played amazingly by transgender actor Harmony Santana) to documentaries like “Sexing the Transman”, rudely shaking up both the transmale community and adult film world with the world’s first ever female to male transsexual Porn Star Buck Angel and “Girl or Boy, My sex is not my Gender”, which spans as a fag spotter from Paris to Barcelona to New York to San Francisco. These bold documentaries show the middle finger and asks “what is so great to be a hetero” and “what determines one’s gender is not what one has under the clothes”. This is what I imagine as exorcising the demons of gender binary.

At the end of my sub cultural moments with 26^th BFI’s LGBT Film Festival, my vocabulary stood mouth wateringly enhanced with words like drag queens, faggots, circus, bagpipe, bell, whole, blind, mother, punk, rim, stud, sew, swing, trade, velvet, wolf, blackmail, prowl, bar, house, rag, club, tea room, top men coded with homosexual meanings and certainly that would help me understand more and be cautious about the murderous design of exclusion. If I have to subtitle the moments, then “it is the taste of rainbow”. If I have to sound track the moments then it is my own hip hop “I am too sexy to be straight”!

https://cis-india.org/news/beauty-blog-creates-furore

Her first Tamil poetry anthology Otraiyilaiyena (As a single leaf) saw three editions and the second one Ulagin Azhagiya Muthal Penn (The first beautiful woman in the world) invited mixed reactions like Iyal Poetry Award and a call for a ban by Hindu Makkal Katchi. Parathaiyarul Raani (Queen of sluts) her third collection was a reaction to all the moral policing.While her film Sengadal The Dead Sea was stopped from being screened to the public, until the Supreme Court’s Appellate tribunal intervened with regional censor board for the film clearance, groups like the Makkal Kalai Ilakiya Kazhagam attacked her beliefs. Adding to this list is the latest revelation that the Principal Secretary of IT Department of the Tamil Nadu government requested that her blog be blocked along with a host of others.

In a text sent from A.K. Kaushik, Additional Director & CPIO Cyber Laws & E-Security in response to an RTI petition on Website Blocking, it was reported that Leena’s bloghttp://ulaginazhagiyamuthalpenn.blogspot.com was requested to be blocked on 21.07.2010 by the Principal Secretary, IT Department.

This recent revelation has led to an outrage over the fact that artists and activists like Leena have had to constantly knock on the doors of the legal system to exercise the most basic of their rights.

In an interview from London where she is currently the Charles Wallace Visiting Scholar at the University of London, Leena says, “Center for Internet and Society in Bengaluru that works towards upholding Civil Liberties Online, had obtained a list of all websites that were sought to be blocked by Governmental authorities with the use of Right to Information Act.They sent me all the details on how my blog was one amongst them as the Principal Secretary, IT Department, Govt of TN had asked for it to be blocked. As the Internet’s role in free speech becomes increasingly prevalent, tactics to control the Internet are growing more refined each year. Methods of accessing private data and censoring content vary between countries, but all maintain an element of oppression. We, who are concerned about civil liberties should wake up to the secret missions of our government on Internet Censorship and protect freedom of speech online.

”Leena’s blog has been in the center of controversies before too.“Hindu Makkal Katchi, the right wing moral police lodged a police complaint to ban my poetry collections and ban my blog ulaginazhagiyamuthalpenn. blogspot.com. They went to every possible media house and were making threat calls and there were discussions on the alleged obscenity in my poems. They even wanted the Iyal International Poetry Prize and Sirpi Literary Awards to be revoked.”

Leena’s poetry challenges fanatic minds.“My poetry has a feminist agenda and it is just not about equal rights for women. It is a socialist, anti-institutional political movement which calls for women to break the code, destroy capitalism, live their sexuality and witch hunt every possible patriarchal design. I am not amused about the fact that my poetry gave jitters to ultra blasphemous right and left wingers,” she concludes.

http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2012-03-19/chennai/31210094_1_small-budget-movies-crowd-funding-social-networking

Small budget filmmakers now woo the masses for money

Vivek Narayanan, TNN Mar 19, 2012, 04.39AM IST

Tags: Shyam Benegal | Onir | Leena Manimekalai | Himanshu Roy | Bollywood

CHENNAI: It was Bollywood that introduced the concept of crowd funding in India, making the audience direct stake holders in movie production. Now it is taking roots in Kollywood. Leena Manimekalai, an independent filmmaker is planning to gather funds for distribution of her movie ‘Sengadal’ from the public.

In Bollywood, director Onir was the latest to have tried crowd funding to raise 1 crore for his film ‘I Am’. There were others before him – Himanshu Roy who used unorthodox methods to raise finance for his films and Shyam Benegal whose movie ‘Manthan’ was funded by dairy farmers in Gujarat.

Manimekalai took the decision after she found it difficult distributing her movie. “Making a film is just half done and outreach is the most challenging task for independent filmmakers like me,” she says. “Sengadal could have been impossible as its content is not dictated by the market. When it came to distribution, I was able to fight the state against a ban, but the market is such a brutal force out here and it doesn’t want any independent voice to exist,” says Manimekalai.

Even after earning international acclaim, the film was not able to reach the masses.

For gathering funds from the public, these directors consider social networking sites as a good platform. “Social networking is an excellent medium for independent artists like me. My online presence has already given me a database of my audience and I just need to persuade. ” says Manimekalai.

It is often the small budget movies that struggle to see the light of the day. “Movies with big stars don’t finAd it difficult to find producers, distributors or financiers. But it is not the same case with independent cinema. I prefer doing films that I like, but I do not get funds from the industry. Hence I decided to try out different modules instead of traditional financing,” says Onir.

He found likeminded people on social networking sites and requested them to fund his movie ‘I Am’. “Three days after I posted my request, people started sending money,” he says. But do the audiences get a share of the profit? “Some give it as a donation as they identify with the film’s content. Others, who fund more than Rs 1 lakh, get a share from the profits.”

Making a film is just half done and outreach is the most challenging task for independent filmmakers like me. Sengadal could have been impossible as its content is not dictated by the market.

வணக்கம் லீனா,

போனில் தொடர்பு கொண்டேன். கிடைக்கவில்லை. லண்டனில் இருப்பதாக கேள்விப்பட்டேன்.

’இனியாவது  திருந்துமா இலங்கை’ என்ற தலைப்பில் இந்த வாரம் கவர் ஸ்டோரி எங்களின் புதிய தலைமுறை வார இதழில் தயார் செய்து கொண்டிருக்கிறோம். ஒரு படைப்பாளியின் பார்வையில் உங்கள் கருத்து என்ன? அந்த  நாட்டுக்கு எதிரான தீர்மானம் எந்த வகையில் பலன் அளிக்கும்? என்ன மாற்றங்கள் வர வேண்டும் என்று நீங்கள் விரும்புகிறீர்கள்?

உங்கள் பதிலை எதிர்பார்க்கிறேன்.  நன்றி.
அன்புடன்
கல்யாண்
புதிய தலைமுறை
9500061604

Vanakkam. Below is my note. Please mail me and get it approved, if you make any corrections. This is a political opinion on a very sensitive issue and I dont want the note to be changed without my consent. thanks. Leena Manimekalai

இனியாவது  திருந்துமா இலங்கை என்பதை எனறாவது திருந்துமா இந்தியா என்று மாற்றி கேட்க வேண்டும் நீங்கள்.

இலங்கை குறித்த பிரேரணைக்கு இந்தியா ஆதரவு அளிக்காதிருந்தால் கூட அந்தப் பிரேரணை 8 மேலதிக வாக்குகளால் நிறைவேற்றப்பட்டிருக்கும். இலங்கையின் உற்ற நண்பனும் யுத்தப் பங்காளியுமான இந்தியா ஏன் பிரேரணைக்கு ஆதரவான நிலையை எடுத்தது என நாம்  சிந்திப்பது அவசியம்.

ஐநா மனித உரிமைகள் கூட்டத் தொடரின் முதல் நாள் (மார்ச் 7ஆம் திகதி) வைத்த தீர்மான அறிக்கை இறுதி நாள் வாக்கெடுப்பின் போது இரண்டு மாற்றங்களுக்கு உள்ளாகியிருந்ததது. இந்த இரண்டு மாற்றங்களும் இந்தியாவின் ஆலோசனையின் பேரிலேயே கொண்டுவரப்ப்பட்டுள்ளன என்பதை ஊடகங்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.

மார்ச் 7 தீர்மானத்தின் 3-வது பிரிவில், பன்னாட்டு மனிதாபிமானச் சட்டங்களின் கீழ் நடத்தப்பட வேண்டிய விசாரணையில் ஐ.நா.மனித உரிமை மன்றத்தின் ஆலோசனையையும், விசாரணையை மேற்கொள்வது தொடர்பான சட்ட ரீதியான தொழில் நுட்ப உதவிகளையும் இலங்கை அரசு ஏற்றுக் கொள்ளவேண்டும் என்ற கட்டாயம் இருந்தது.

இந்த 3 வது பிரிவையே இலங்கை மிக அபாயகரமானதாகக் கருதியது. இத்தீர்மானம் இலங்கை இறையாண்மையின் மீதான அமெரிக்காவின் அச்சுறுத்தலாக இலங்கை அரசு கொதித்தது. அப்போதெல்லாம் பிரேரணைக்கு எதிராகவே இந்தியா வாக்களிக்குமென நாடாளுமன்றத்தில் பிரணாப் முகர்ஜி தெரிவித்ததும் அதைத் தொடர்ந்து தமிழக எம். பிக்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்ததும் நிகழ்ந்தன.

இலங்கையை காப்பாற்ற இந்திய அரசு எடுத்த முடிவுதான் அந்தத் திருத்தங்கள். திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டதால் தான்  தீர்மானத்தை இந்தியா ஆதரிக்க முடிவு செய்தது. எனவே இலங்கையை அச்சுறுத்தக் கூடிய 3 வது பிரிவை “இலங்கை அரசுடன் ஆலோசனை நடத்தி அதன் ஒப்புதலைப் பெற்று நிறை வேற்றவேண்டும்” என்று இந்தியா திருத்தம் செய்துள்ளது.  இதன் முலம் ஐ.நா.மனித உரிமை மன்றத்தின் வழிகாட்டலை ஏற்றுக்கொள்ளும் நிர்பந்தத்திலிருந்து இலங்கை தப்பித்துக்கொண்டது.

அதுமட்டுமல்லாமல் “விசாரணைத் தொடர்பாகவும், தமிழ் மக்களுக்கு செய்யப்படும் மனிதாபிமான நடவடிக்கைகளையும் ஆராய வரும் ஐ.நா. குழுவினர் இலங்கை அரசின் ஒப்புதலைப் பெற்றுத்தான் செல்ல வேண்டும் என்றும் ” புதிய அம்சம் தீர்மானத்தில் புகுத்தப்பட்டு இலங்கை இந்தியாவால் காப்பாற்றப்பட்டுள்ளது என்றே கருதவேண்டியுள்ளது.

கூடவே, தீர்மானத்தின் மூலம் இலங்கையை அச்சுறுத்தல் செய்த அமெரிக்கா தீர்மானம் நிறைவேறிய சூட்டோடு சூடாக
இலங்கைக்கு பாதுகாப்பு தளவாடங்களை ஏற்றுமதி செய்வதற்கான தடையை தளர்த்தி, வான் வழி மற்றும் கடல் வழி கண்காணிப்புக்கான கருவிகளின் ஏற்றுமதியை அனுமதித்துள்ளதாக தெரிவித்திருப்பது ஒன்றும் தற்செயலானதல்ல.

லீனா மணிமேகலை

2012/3/24 kalyan kumar <kalyangii@gmail.com>

Dear sir,

கவர் ஸ்டோரி குறித்த தனது கருத்தை லீனா மணிமேகலை மெயில் செய்திருக்கிறார்கள் – இது மிகவும் சென்சிடிவான மேட்டர் என்பதால் இதில் எதுவும் திருத்தங்கள் இருந்தால் அவரிடம் ஒப்புதல் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என கேட்டிருக்கிறார். அதை அப்படியே தங்களுக்கு ஃபார்வேர்டு செய்திருக்கிறேன்.

கவிஞர் தாமரை இன்று மதியம் சந்திக்க வரச் சொல்லி இருக்கிறார். மாலைக்குள் அவரது கருத்தையும் அனுப்பி வைக்கிறேன்.
அன்புடன்
கல்யாண்

கல்யாண்,
இந்தக் கருத்துக்களை எழுத்து மாறாமல் வெளியிடுவதில் எனக்கு ஆட்சேபணைகள் இல்லை. ஆனால் அது குறித்து நிபந்தனைகள் விதிப்பதை ஏற்க முடியாது.

கருத்துரிமையை மதிக்கிறேன். ஆனால் பத்திரிகைக்கு எழுதுபவர்கள் ஆசிரியரின் உரிமையையும் மதிக்கக் கற்க வேண்டும். கருத்துச் சொல்கிறவர்களைப் போல ஆசிரியரும் பொறுப்பானவர்தான்

ஒரு இதழைப் பொறுத்தவரை ஆசிரியரின் முடிவே இறுதியானது. அதை ஏற்காதவரை நாம் ஏற்க வேண்டியதில்லை

எனவே இந்தக் கருத்து வெளியாகாது

லீனாவிற்கும் நகல் அனுப்பியுள்ளேன். நீங்களும் தெரிவித்து விடுங்கள்

அன்புடன்

மாலன்

———- Forwarded message ———-
From: leena manimekalai <leenamanimekalai@gmail.com></leenamanimekalai@gmail.com>
Date: 2012/3/24
Subject: Re: Notes – Puthiya Thalaimurai
To: Maalan <maalan@gmail.com>

வணக்கம் மாலன்,கல்யாண்,

என் கருத்துகள் வெளியிடுவது, அல்லது வெளி யிடாமல் இருப்பது என்பது உங்கள் முடிவு. ஆனால் நான் ஒன்றை சொல்லும்போது, அதைக் கருத்து மாறாமல் வெளியிடுங்கள் என்று கேட்பது என் உரிமை என்றே கருதுகிறேன். எழுதிக் கேட்கும் பத்திரிகையாளர்கள், பல சமயங்களில் அதை மாற்றி வெளியிடும்போது, பல கசப்பான அனுபவங்களை காலம் எனக்குப் பெற்றுத் தந்திருக்கிறது.

இதை நிபந்தனை என்று கருதுவதை விட , ஒரு படைப்பாளியும் கவனம் என்றே கருத வேண்டும் என்பது எனது நம்பிக்கை.

ஆனால் நீங்கள் கேட்ட விடயத்தில், நேற்று academic term break இருந்தும் நான்கு நீண்ட லெக்சருக்கு மத்தியில், நேரத்தை வளைத்து தான் மெயில் அனுப்பினேன். நேரமும் எல்லோருக்கும் எளிதாக கிடைப்பதில்லை தானே.

நன்றி

மணிமேகலை

/maalan@gmail.com