திருநங்கையை அல்லது திருநம்பியை காதலிப்பது எப்படி

நன்றி – விகடன் தடம்

கவிதை – கபே மோசஸ் (Gabe Moses)
மொழிபெயர்ப்பு – லீனா மணிமேகலை

குறி, யோனி
முலை, மார்பு
போன்ற சொற்களை கேட்ட மாத்திரத்தில்
விரியும் உங்கள் மனப் பிம்பங்களை
மறந்துவிட துணிய வேண்டும்
மேலும் அச்சொற்களை மெல்லத் திறந்து
ஒரு மருத்துவச்சி போல அவற்றின் மார்புக்கூடுகளை அழுத்தி
புதுரத்தம் பாய்ச்சுவதோடு
அவற்றின் எலும்புகளின் மஜ்ஜையில் கைவிட்டு
அர்த்தங்களை கலைத்துப்போட வேண்டும்.

பழைய சொற்களை முற்றிலும் துறந்து
‘கிலுக்’ ‘தித்தோ’ என்பது போன்ற
புதிய சொற்களை உருவாக்க வேண்டும்
அவன்
ஆடையின் அடியில் ஆதுரமாய் தடவிக் கொடுக்கும்போது
பற்களுக்குப் பின் கிடுகிடுக்கும் இதயத்துடிப்பு
ஒவ்வொரு அணுவிலும் இரையும் மூச்சு
கலவியில் வளையும் முதுகின் முனகல்
அடுக்கி வைக்கப்பட்ட காகிதக் கோப்பைகளில் நிறையும் மழைநீரென
அவள்
துவாரங்களில் தளும்பும் குளங்களின் சலசலப்பு
அன்பின் உச்சம் ஏற்படுத்தும் சத்தங்களில் கிடைக்கும்
உப்பின் எடை கூடிய புதியசொற்கள்

அவன் உடையின் அடுக்குகளை களையும் போது
நோயாளியின் காயக்கட்டுகளை அவிழ்ப்பது போன்ற பாவனையைக் கைவிடுங்கள்
அறுவை சிகிச்சை செய்துகொண்டாயா என கேட்டு தொலைக்காதீர்கள்
அவன் தொடைகளின் ஊசிமுனைகுத்தியெடுத்த தழும்புகளை காயங்களென கருதாதீர்கள்
நீங்கள் அன்பு செய்யதரப்பட்டிருக்கும் உடல்
சிகிச்சை கத்திகளைக் கண்டிருக்கின்றன
கடவுளின் பலிபீடங்கள் ஏறியிருக்கின்றன
வடுக்களின் திசுக்கள் எல்லை கட்டிய
கவனமாக செதுக்கப்படட அப்புலத்தை
இயற்கையின் வஞ்சனையோடு பார்த்து விடாதீர்கள்

மார்பெலும்புகளை அவள் உங்களுக்குத் தரும்போது
அவற்றில் கிளைத்திருக்கும் ஏக்கங்களை
சதையைவிட கூட தெரியும் திசு திணிப்புகளை
உங்கள் ஸ்பரிசத்தால் பழுக்க விடுங்கள்
கேன்சரிலோ சர்க்கரை நோயிலோ
தொலைப்பதை போன்று
மார்பு பெருக்கத்தை அவள் தொலைத்திருந்தால்
குறைப் பெண்ணாக தெரிய மாட்டாள்
மரபணு விபத்தும்
கார் விபத்து போன்றது தான்

கட்டை விரல் அளவு முளைவிட்டிருக்கும் தசையை
முத்தமிட அவன் தரும்போது
உங்களுக்குள் ஆழ இறக்கி
இதயத்தின் அடிவாரத்தில் அவன் பெயரை கீற விழையும்போது
உங்கள் வாயால், உங்கள் கையால்
உங்கள் இடுப்பின் அடிக்கூட்டுக்குள்
அதை அவ்வாறே பிடித்துக்கொள்ளுங்கள்
அவனுடைய தோல் வெறும் உராய்தலாயில்லாமல்
நீங்கள் நினைத்ததை விட
ஆழமாக உங்களைத் தீண்டும்

நமது உடல்கள் நமது சிறிய பின்னம் தான்
நமது இதயத்தை தாங்கி கொண்டிருக்கும் வினோத வடிவத்திலான நாளங்கள்
உண்மையில் நம்மை முழுமையாக தாங்கிப்பிடித்துக் கொள்ள முடியாதவை
ஒவ்வொரு மூச்சுக்கும் அதன் மூட்டுகள் சிரமப்படுகின்றன
நாம் என்பது
துடிப்பும் வியர்வையும் திசுக்களும் நரம்பின் முடிவுகளும் தாம்
நமக்கு நாமே

அகப்படும் வரை தடவியும் தடுமாறியும் திரிகிறோம்
என்றென்றைக்கும்
உடல்கள் ஒன்றையொன்று வாசித்துக்கொண்டு தான் இருக்கின்றன
பாகங்கள் அடைத்துவைக்கப்பட்ட பைகள் நம் உடல்கள்
வேறு வேறாக அவிழ்த்துப் பார்த்துக் களிப்படைகிறோம்
பற்களை நாக்குகளை
இடுப்பெலும்புகளை
பணிக்கப்பட்ட செயல்களில் இருந்து விலக்கி வேறு பணிக்கிறோம்
மோத விடுகிறோம் வேடிக்கை பார்க்கிறோம்
முயன்றாலும்
ஒருபோதும் இதயத்தின் விதிகளை மட்டும்
நம்மால்
மாற்ற முடிவதில்லை மறக்க முடிவதுமில்லை